Afgelopen week had ik een sessie met een cliënt die al jarenlang slecht slaapt. Het naar bed gaan is een enorm obstakel geworden door hevige nachtmerries die steeds weer terugkeren. Ze vertelt me dat ze er alles aan heeft gedaan en het ene na het andere onderzoek heeft doorlopen. Niets helpt, ze is uitgeput en moedeloos wanneer ze tegenover mij zit.
Daar tegenover mij begint ze te praten. Ze vertelt dat ze sinds het aanbreken van een onrustige periode in ons land meer klachten ervaart. Wanneer ik haar vraag naar haar nachtmerries, vertelt ze me dat ze bang is om opgehaald te worden om vermoord te worden. Het liefst ligt ze dan ook zover mogelijk van het raam, daar waar ze niet gegrepen kan worden.
Als ik vraag hoe haar familielijn in elkaar steekt, vertelt ze mij dat de band tussen haar oma en moeder nooit sterk is geweest. Haar moeder was lekker tegendraads, tot groot verdriet en frustratie van haar oma die de Tweede Wereldoorlog meemaakte. Zij was juist gewend om orders op te volgen om gevaarlijke situaties te voorkomen.
